Восем тыпаў беларускіх гарадоў
Цісніце на групу, каб даведацца пра яе болей
паказвае шматгранную рэчаіснасць беларускіх гарадоў у чатырох вымярэннях
Мы не імкнемся прысароміць найгоршыя гарады і пахваліць найлепшыя – Цэнтр новых ідэй хоча, хутчэй, павялічыць зацікаўленасць грамадства рэгіянальнымі праблемамі і ўзмацніць экспертную дыскусію.
дэмаграфічная ўстойлівасць
стан эканомікі
якасць жыцця
грамадска-палітычныя практыкі
У 2023-ым годзе мы сумняваемся, што ідэя "найлепшага горада Беларусі", вакол якой мы і рабілі гэты рэйтынг раней, працуе. Ва ўмовах штораз мацнейшых рэпрэсій, эканамічнага спаду, саўдзелу Беларусі ў расійскай вайне супраць Украіны канцэпцыя "найлепшага горада", хутчэй, ператварылася ў "горад, куды можна перабрацца для лепшага жыцця, калі не хочаш эміграваць". Гэта балюча для нас як для даследчыкаў і для беларусаў, але, ацэньваючы гэты рэйтынг, кожны з чытачоў мусіць памятаць пра гэты нюанс.
Найлепшым горадам, "куды можна перабрацца", для нас – у нашай жа метадалогіі і аналізе – усё яшчэ з'яўляецца горад з найбольш устойлівым, але адначасова дынамічным жыццём. Гэта горад, у якім – зыходзячы з мноства фактараў – людзям прасцей гадаваць дзяцей. Або сюды можна прыехаць, каб здабыць вышэйшую адукацыю.
І пры гэтым тут пры неабходнасці можна лёгка атрымаць сацыяльныя і медыцынскія паслугі. І, вядома, важна быць упэўненым, што ты можаш паўплываць на рашэнні мясцовай улады. Ці хаця б мець поўную інфармацыю аб яе дзейнасці. І зарабляць годныя грошы.
Натхненнем для падрыхтоўкі гэтага рэйтынга паслужылі глабальныя прыклады, прыклады суседніх краін і Рэйтынг гарадоў Беларусі, складзены дзесяцігоддзе таму. Усе яны даследуюць, па вялікім рахунку, тыя ж рэчы, што і Рэйтынг беларускіх гарадоў, хоць заходнія прыклады ўсё ж у стане ахапіць больш сфераў і валодаюць большым масівам статыстычных звестак.
Хоць падобныя індэксы змяншаюць бачны памер інфармацыі, у практыцы ўнутры рэйтынга знаходзіцца вялікая колькасць статыстычных дадзеных, якія ўрэшце і вызначаюць месца кожнага горада ў рэйтынгу. Ніжэй мы падаем тлумачэнні выбару ўсіх паказнікаў паводле чатырох вымярэнняў.
Кожнае вымярэнне (не індыкатар) мае аднолькавую вагу ў агульным выніку – і гэта, безумоўна, спрашчэнне. Аднак мы свядома ідзем на яго, каб забяспечыць празрыстасць і яснасць нашага даследавання, тым болей, што ўрэшце ўсе аспекты важныя, каб вызначыць сапраўды найлепшы горад.
Вынікі па большасці паказніках выраўненыя па шкале ад 0 да 100 балаў паводле формулы
Выключэннем з’яўляюцца вынікі экспертнага рэйтынга па славутасцях Беларусі і па паказніках у межах вымярэння “Грамадска-палітычныя практыкі”. У ім вынікі прадстаўленыя паводле трох- (0–50–100) і чатырохпрыступкавай шкалы:
Паглядзіце, як робіцца шкала, на прыкладзе:
У адрозненні ад мінулых гадоў, вымярэнні (не індыкатары) маюць розную вагу. Цяпер вымярэнні стану эканомікі і якасці жыцця даюць кожнае па 30 % выніковага бала, а дэмаграфічная ўстойлівасць і грамадска-палітычныя практыкі – па 20 %. Мы пайшлі на гэты крок, каб даць большы прыярытэт эканамічным умовам і якасці жыцця, бо гэта часцей уплывае на нашае адчуванне найлепшага горада. Дэмаграфічная ўстойлівасць і ўзровень грамадскага ўдзелу хоць і ўплываюць на перспектывы горада, але не адбіваюцца наўпрост на жыццях гараджанаў. Гэта, безумоўна, спрашчэнне, аднак мы свядома ідзем на яго, каб забяспечыць празрыстасць і яснасць нашага даследавання.
Амаль ва ўсіх выпадках мы выкарыстоўвалі звесткі за адзін год (за апошні з даступнымі дадзенымі). Адзіным выключэннем з’яўляюцца інвестыцыі ў асноўны капітал. Іх узровень у гарадах часта змяняецца згодна з прыярытэтамі ўладаў, таму ў гэтым выпадку мы выкарыстоўвалі сярэдні паказнік за апошнія пяць год.
Пэўнай праблемай пры стварэнні рэйтынга беларускіх гарадоў быў статус блізу паловы гарадоў – яны маюць статус гарадоў раённага падпарадкавання (а не абласнога), таму некаторыя дадзеныя ў іх збіраюцца на ўзроўні ўсяго раёна, а не горада. Мы доўга думалі, якім чынам кампенсаваць гэты недахоп, але ў практыцы ручное выпраўленне дадзеных магло б зменшыць празрыстасць даследавання. Таму мы проста дадаем адзнаку, калі выкарыстоўваем дадзеныя па раёне, каб Вы бралі гэта ў разлік пры вывучэнні вынікаў рэйтынга.
Стварэнне такіх камбінаваных індыкатараў, як гэты рэйтынг, – гэта заўсёды пэўны кампраміс у методыцы даследавання. На жаль, сёлета мы не здолелі знайсці ўсе кампрамісы, якія мы б хацелі пабачыць, таму не ўсе пажаданыя індыкатары трапілі ў рэйтынг. Некаторыя з былых індыкатараў у выніку апошніх грамадска-палітычных падзей згубілі актуальнасць. Магчыма, нам не хапіла Вашых ідэй, таму мы вас ласкава просім адказаць на некалькі пытанняў (адказваць на ўсе з іх неабавязкова).
Перайсці да гугл-формыПраца над гэтым Рэйтынгам ішла найбольш складана ў параўнанні з усімі мінулымі. Некаторыя дадзеныя больш не публікуюцца, некаторыя перасталі адлюстроўваць рэальнасць і сталі фікцыяй, некаторыя сэрвісы ўжо проста не працуюць у Беларусі. Таму мы зменшылі колькасць вымярэнняў і ўпершыню пачалі па-рознаму ўзважваць паказнікі.
Пры ўсім пры гэтым гарады застаюцца асноўнымі драйверамі развіцця, месцамі грамадскага жыцця. Будуць расці і іх адрозненні, а ў дзяржавы будзе ўсё менш сродкаў на “ўраўнілаўку” і захаванне аднолькавага ўзроўню жыцця паўсюль.
Цікавым чынам мы заўважылі і адлюстраванне крызісу на саміх гарадах.
Ціск на НДА (нават на самыя “траваедныя”, якія займаюцца выключна грамадскай дзейнасцю, кшталту “Аховы птушак бацькаўшчыны”), закрыццё многіх ініцыятыў, ціск на актыўнасці дваровых чатаў і рэпрэсіі ў цэлым ствараюць адчуванне страху ў грамадстве, падрываюць жаданне людзей да любой кааперацыі.
У значнай меры гэта разрывае сацыяльныя сувязі паміж людзьмі, робячы грамадства атамізаваным. Мы прыходзім да грамадства адзіноты, "грамадства кухоннай культуры", у якім сацыяльныя сувязі заканчваюцца на тых, каго мы можам паклікаць пасядзець на кухні – і тое, пры ўключаным водным кране, каб ніхто іншы не пачуў.
Ускосным паказнікам зніжэння грамадзянскай актыўнасці з'яўляюцца дадзеныя платформы "Голас" за 2020-ы і 2022-і год. Адбылося падзенне актыўнасці больш чым у 10 разоў. Беларусы ніколі не баяліся так моцна і не адыходзілі ад агульнай справы, як у мінулым годзе.
Мы назіраем зніжэнне колькасці злачынстваў (у пераліку на 1000 чалавек у гарадах). Для кожнага з гарадоў гэтае зніжэнне невялікае: у сярэднім 2-3 працэнтныя пункты, аднак яно назіраецца практычна ва ўсіх гарадах рэйтынга. Можна было б меркаваць, што зніжэнне злачыннасці ў раённых цэнтрах абумоўлена эканамічнай міграцыяй насельніцтва ў абласныя цэнтры. Аднак пры гэтым у буйных гарадах – абласных цэнтрах – росту колькасці злачынстваў не назіраецца, адпаведна, зніжэнне колькасці злачынстваў нельга растлумачыць міграцыяй унутры краіны.
Даўно вядома, што беларусы – нацыя, якая старэе, і доля насельніцтва ў пенсійным узросце павялічваецца з года ў год. Аднак у гэтым рэйтынгу мы назіраем зніжэнне долі насельніцтва ў пенсійным узросце ў кожным з даследаваных гарадоў. Гэта зніжэнне дастаткова невялікае: у сярэднім 4-6 працэнтных пунктаў па кожным з гарадоў, аднак такая дынаміка тым не менш з'яўляецца незвычайнай.
Мы мяркуем, што гэтае зніжэнне – ускосны паказнік уплыву эпідэміі ковіда на беларусаў. Калі казаць дакладней, то, як вядома, смяротнасць ад ковіда значна вышэйшая сярод людзей пажылога ўзросту. А калі мы назіраем такую незвычайную дынаміку, то, хутчэй за ўсё, яна з'яўляецца наступствам нейкай знешняй падзеі. І ковід – тут найбольш адпаведнае тлумачэнне.
Цісніце на групу, каб даведацца пра яе болей
Параўнанне 40 беларускіх гарадоў па трынаццаці паказніках у чатырох вымярэннях (дэмаграфічная ўстойлівасць, стан эканомікі, якасць жыцця, грамадска-палітычныя практыкі) дазваляе разбіць іх на восем груп.
Летась мы вызначылі тры асноўныя драйверы росту беларускіх гарадоў: заходняя мяжа, турысты і сталіца.
Турыстычны патэнцыял пацярпеў найбольш. Саўдзел Беларусі ў расійскай агрэсіі супраць Украіны фактычна забіў паняцце турыстычнай прывабнасці нашай краіны. Красамоўна аб гэтым сведчыць той факт, што базавыя для турыста паслугі (браніраванне жылля на Booking.com і Airbnb.com) больш недаступныя для Беларусі. Абсалютная большасць заходніх авіякампаній таксама не лётае да нас. Мала які турыст паедзе ў краіну, у якой ён нават не можа зняць для сябе начлег па звыклай схеме, куды перасталі лятаць самалёты і няма ўпэўненасці, што будуць працаваць банкаўскія карты.
Колькасць замежных турыстаў у 2021-ым зменшылася ў параўнанні з 2019-ым у шэсць разоў, а доля турыстаў з краін ЕС з амаль 25 % упала да мізэрных 3 %. Некаторы час аб'ём турызму ў Беларусі будзе трымацца за кошт расійскіх наведнікаў, для якіх Беларусь і курорты Расіі цяпер з'яўляюцца найбольш даступнымі напрамкамі для адпачынку. Параметр, які быў бустарам развіцця заходніх беларускіх гарадоў у мінулым Рэйтынгу, дэ-факта знік.
Заходняя мяжа у меншых памерах, але будзе даваць свой эфект, у тым ліку дзякуючы "турыстам" з Польшчы і Літвы, якія па факце турыстамі не з'яўляюцца. Бязвізавы рэжым, верагодна, павялічыць паток тых, хто прыязджае з Літвы і Польшчы, аднак, паводле многіх сведчанняў, гэта не турысты ў традыцыйным разуменні, але, хутчэй, замежнікі, якія прыязджаюць у Беларусь па танныя прадукты і аўтамабільнае паліва.
Сталічная агламерацыя – Мінск з гарадамі-спадарожнікамі – будзе заставацца эканамічным цэнтрам краіны. Мы бачым, што пазіцыі такіх гарадоў, як Дзяржынск і Смалявічы, толькі ўзмацняюцца. Гэта маладыя і дынамічныя гарады, куды ідуць інвестыцыі, а, адпаведна, і працоўныя кадры.